Ο αγώνας της Κύπρου σήμερα, για επίλυση του πολιτικού μας προβλήματος, διεξάγεται ενάντια στη τουρκική αδιαλλαξία και προκλητικότητα και ενάντια στο χρόνο που παγιώνει τετελεσμένα και αυξάνει την τουρκική ανυποχωρητικότητα, ανέφερε ο Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως κ. Ιωνάς Νικολάου, μιλώντας σήμερα, στο ετήσιο εθνικό και θρησκευτικό μνημόσυνο των πεσόντων του 281 Τάγματος Πεζικού 1974, που τελέστηκε από τον Ιερό Ναό της Παναγίας, στον Κουτραφά. «Μόνος παρονομαστής αυτής της διττής μας προσπάθειας, αποτελεί η διασφάλιση της επανόρθωσης των δικαιωμάτων και ελευθεριών που εξαιτίας της κατοχής, ο λαός μας στερείται», υπογράμμισε.
Και πρόσθεσε:
«Το ετήσιο αυτο μνημόσυνο παρέχει τη δυνατότητα, ανασκοπώντας τις οδυνηρές πτυχές της εθνικής μας τραγωδίας, να αντλήσουμε, εκείνα τα διδάγματα, που θα μας φρονηματίσουν από τα αδυσώπητα και εγκληματικά λάθη του παρελθόντος, γιατί η ιστορία δεν αποτελεί τίποτε άλλο, παρά τη φωνή των νεκρών που διδάσκει τους ζώντες. Για τέσσερις και πλέον δεκαετίες στην Κύπρο, υπομένουμε την εθνοκάθαρση, τον εποικισμό και την παράνομη εκμετάλλευση των περιουσιών μας. Την υβριστική βεβήλωση των μνημείων, της θρησκευτικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Οι άνανδρες δολοφονίες των στρατιωτών μας μετά την εισβολή, τα γεγονότα του ‘96, ο Ισαάκ, ο Σολωμού και τα Στροβίλια, αποτελούν υπόμνηση μιας τραγικής πραγματικότητας. Ότι η Γραμμή που μας χωρίζει από τις 40 και πλέον χιλιάδες εισβολείς, δεν είναι πράσινη, αλλά καταπαύσεως του πυρός. Ότι αποτελεί τη ντροπιαστική ουλή, που πρέπει να μας υπενθυμίζει τον βίαιο διαμελισμό και κατοχή της πατρίδας μας. Το φόρο πόνου και αίματος, που πλήρωσε και εξακολουθεί να καταβάλλει ο λαός μας.
Η μετάβαση του Προέδρου Αναστασιάδη και της πολιτικής ηγεσίας στην Ελβετία, ενόψει της Διάσκεψης για την Ασφάλεια και Εγγυήσεις, μας παρέχει τη δυνατότητα να σταθούμε αντάξιοι της κρισιμότητας των καιρών. Μας παρέχει τη δυνατότητα και ας αποτελέσει το έναυσμα, αυτή τη φορά, να πορευτούμε αδιαίρετοι και μονιασμένοι. Όχι κατά ανάγκη ομόφωνοι, αλλά ομόθυμοι. Όποιες και εάν είναι οι διαφορές μας, όποιες και εάν είναι οι αντιρρήσεις μας, μας ενώνει η ιστορική και ηθική μας υποχρέωση. Η ανάγκη υπέρβασης. Από το «εγώ» και «το κόμμα», στο «εμείς» και το συμφέρον της πατρίδας μας.
Με αυτόν το τρόπο θα τιμήσουμε, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη, τους αγώνες και τις θυσίες των ηρώων μας. Εξαντλώντας κάθε δυνατότητα για απαλλαγή από την κατοχή, κάθε δυνατότητα επανένωσης της πατρίδας και του λαού μας, βάσει μιας αμοιβαίας αποδεκτής, δίκαιης και λειτουργικής συμφωνίας.
Αυτό είναι μετουσιωμένο στο σήμερα, το ιστορικό μας χρέος, και αυτό είναι το δίδαγμα το οποίο αντλούμε από την προσφορά, τις θυσίες και τους αγώνες των πολεμιστών του 281 Τάγματος Πεζικού. Αυτή είναι ταυτόχρονα, η ιστορική μας ευθύνη, έναντι στις απελθούσες και κυρίως στις επερχόμενες γενεές των Ελλήνων της Κύπρου».