Ιερός Ναός Αγίου Αρσενίου Καππαδόκου
Με απέραντο σεβασμό και βαθιά συγκίνηση προσήλθαμε σήμερα στον ιερό αυτό χώρο, για να τιμήσουμε με τις προσήκουσες τιμές τους ήρωες, τους πεσόντες, δολοφονηθέντες και αγνοούμενους της κοινότητας της Κυπερούντας. Η Κυπερούντα πλήρωσε βαρύ τίμημα σε όλους τους εθνικούς μας αγώνες, που σφραγίστηκαν με το αίμα και τη θυσία των παλικαριών της.
Η άσβεστη φλόγα του πατριωτισμού, ο πόθος για ελευθερία, οδήγησε τους ήρωες της Κυπερούντας να θυσιάσουν την ίδια τους τη ζωή, όπως όλοι οι αγωνιστές μας, στο βωμό της λευτεριάς και της εθνικής αποκατάστασης της πατρίδας μας, γράφοντας το όνομα τους με χρυσά γράμματα στο Πάνθεον των ηρώων μας.
Στον μακρύ κατάλογο των παλληκαριών που η ηρωομάνα κοινότητα της Κυπερούντας προσέφερε στους αγώνες της πατρίδας βρίσκονται: Ο Χριστόδουλος Καννάουρος, ο οποίος φονεύθηκε, σε ηλικία 62 ετών, από τους Άγγλους κατακτητές στο σπίτι του, μέσα στο οποίο διατηρούσε κρησφύγετο, στις 19/11/1959. Ο Σάββας Αυγουστή, ο οποίος έπεσε, σε ηλικία 58 ετών, στις 24/11/1955, στον χώρο όπου έγινε η πρώτη ένοπλη ενέδρα της ΕΟΚΑ στη περιοχή του Πεύκου, στην οποία συμμετείχε ο Αρχηγός Διγενής.
Ο Γεώργιος Χαραλάμπους, ο οποίος φονεύθηκε στο άνθος της νιότης του, από τους Άγγλους κατακτητές σε διαδήλωση στη Λεμεσό, έξω από το Σινεμά Παλλάς, ενώ έριχνε φυλλάδια, στις 24/3/1956. Ήταν μόλις 19 ετών. Στην ίδια ηλικία ήταν και όταν εκτελέστηκε ο Κυριάκος Ν. Χαραλάμπους, δραστήριο μέλος της ΕΟΚΑ, ο οποίος είχε ιδρύσει μια μικρή ομάδα με έντονη δράση κατά των Άγγλων Κατακτητών στην Κοινότητα της Κυπερούντας.
Ο αγώνας της ΕΟΚΑ δεν έμελλε να είναι ο τελευταίος για τον βασανισμένο λαό μας. Οι προσδοκίες του κυπριακού ελληνισμού να ζήσει σε μια χώρα ελεύθερη και δημοκρατική δεν ευοδώθηκαν. Πολύ σύντομα ο κυπριακός λαός χρειάστηκε να βρεθεί ανάμεσα στο αμόνι και το σφυρί του πολέμου, έχοντας να αντιμετωπίσει την πανοπλία και τη βαρβαρότητα του Τούρκου εισβολέα. Όμως δεν γονάτισε, και με την απόρριψη της αποδοχής της υπέρμετρης δύναμης του επίδοξου κατακτητή ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα για υπεράσπιση της πατρίδας. Η Κοινότητα της Κυπερούντας δηλώνει παρούσα και σε αυτό τον άνισο αγώνα το καλοκαίρι του 1974. Μακρύς και αυτός ο κατάλογος των πεσόντων και αγνοουμένων της Κοινότητας. Ανάμεσα στα ηρωικά παλληκάρια που έπεσαν υπηρετώντας τη στρατιωτική τους θητεία στις 20 Ιουλίου του 1974 ήταν ο Χαράλαμπος Ελευθερίου, από την Κυπερούντα, ο μόλις 18 χρονών στρατιώτης που υπηρετούσε στη μονάδα Πεζικού, στην περιοχή Ελιάς. Άλλος ένας νέος στρατιώτης, ο Νεόφυτος Ευθυμίου Κουππή, επίσης 18 ετών, φονεύθηκε κατά την τουρκική στις 17/8/1974, ενώ υπηρετούσε στη μονάδα του στο Πεζικό, στη περιοχή Άγιου Παύλου. Ο Στυλιανός Ανδρέα Αντωνίου, του οποίου η τύχη αγνοείτο από τις 14/8/1974, είχε καταταγεί στην Εθνική Φρουρά το 1973 και υπηρέτησε στο πυροβολικό στην 173η Μοίρα Αντιαρματικής Πυροβολαρχίας με το βαθμό του Λοχία, και με έδρα το στρατόπεδο στον Καράολο Αμμοχώστου. Οι ελπίδες των συγγενών του να τον ξανασυναντήσουν ζωντανό έσβησαν όταν τα οστά του βρέθηκαν σε ένα πηγάδι, σε ομαδικό τάφο, μαζί με άλλους 13 αγνοούμενους, στην περιοχή Αγιά Κεπήρ Λευκωσίας και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA. Η ταφή του έγινε στις 11 Σεπτεμβρίου 2010, εδώ στην αγαπημένη του Κυπερούντα.
Μακρής είναι και ο κατάλογος των αγνοουμένων παιδιών της Κυπερούντας, η τύχη των οποίων αγνοείται εδώ και 41 χρόνια, σε ό,τι άφησαν πίσω τους το μένος και οι λεηλασίες των βάρβαρων επιχειρήσεων των Τούρκων εισβολέων. Προσευχόμαστε για την επιστροφή και τη διακρίβωση της τύχης του Γεώργιου Στυλιανού Αλλαγιώτη, του οποίου τα ίχνη χάθηκαν ενώ υπηρετούσε στο 256 Τάγμα Πεζικού, στο Θκιόριος, του Δημήτρη Νικηφόρου Κωνσταντίνου, ο οποίος υπηρετούσε στο 361 Τάγμα Πεζικού, στο Συγχαρί, του Σάββα Δημήτρη Διάκου, ο οποίος υπηρετούσε στην 190 Μοίρα Πυροβολικού, στην Κερύνεια και του Σωτήρη Νικόλα Προκοπίου, ο οποίος υπηρετούσε στο 281 Τάγμα Πεζικού, στο Λόχο Διοικήσεως, στη Μύρτου. Ακόμη, αναμένεται η διακρίβωση της τύχης της Έλλης Ευγενίου, του Ευγένιου Σοφοκλέους και του Ανδρέα Σοφοκλέους, στον Σύσκληπο.
Ακατάλυτο και πρωταρχικό καθήκον μας καλεί, σήμερα, για να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας στους ήρωες νεκρούς μας. Στα παλληκάρια της Κύπρου που υπερασπίστηκαν μέχρις εσχάτων την μαρτυρική μας πατρίδα, ποτίζοντας με το αίμα τους το δέντρο της κυπριακής ελευθερίας. Είμαστε ευγνώμονες σε όλους όσοι με τη θυσία τους επιτρέπουν σε εμάς να ζούμε ελεύθεροι, να είμαστε εδώ, περήφανοι για την ιστορία της πολύπαθης πατρίδας μας. Σε όλους όσοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά της, και έπεσαν για την ελευθερία, την ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητά της Κύπρου.
Ως φορείς μιας κληρονομιάς τριών χιλιάδων χρόνων, έχουμε υπέρτατο χρέος να διαφυλάξουμε την αλήθεια της ιστορίας μας. Αυτήν που χαράζει αλάνθαστα τη φυσιογνωμία μας και την ταυτότητά μας μέσα στο σύγχρονο κόσμο. Το μεγαλείο του πολιτισμού μας βρίσκεται πάντοτε σε συνάρτηση με το βάθος της ιστορικής μας μνήμης. Και δεν ξεχνάμε ποτέ τους ήρωες της Κυπερούντας, τους καθημερινούς ανθρώπους κάθε ηλικίας, αλλά κυρίως τα νέα παιδιά, που με μοναδικό εφόδιο τη δύναμη της ψυχής τους στάθηκαν μπροστά στον πάνοπλο εχθρό, είτε ήταν αποικιοκράτης, είτε Τούρκος εισβολέας, και δόξασαν τις καταβολές τους και το ελληνικό έθνος.
Αποτίνοντας φόρο τιμής στους πεσόντες της κυπριακής ελευθερίας, απευθύνουμε προς κάθε κατεύθυνση το μήνυμα ότι συνεχίζουμε, με πίστη στο δίκαιο του αγώνα μας, για μια έντιμη, αξιοπρεπή και βιώσιμη λύση του κυπριακού προβλήματος. Αγωνιζόμαστε για λύση που θα τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό, θα απαλλάσσει την Κύπρο από τα ξένα στρατεύματα και τις ξένες εξαρτήσεις και θα αποκαθιστά και θα διασφαλίζει τα αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των Κυπρίων. Λύση λειτουργική, η οποία θα επανενώνει τον λαό, τον τόπο, τους θεσμούς και την οικονομία.
Η ελάχιστη οφειλή απέναντι στα παλληκάρια μας που έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα για την προάσπιση της ελευθερίας, επιτάσσει τη συνέχιση των προσπαθειών για την επανένωση του νησιού μας. Γιατί οι θυσίες τους παραμένουν αδικαίωτες, όσο η πατρίδα μας εξακολουθεί να είναι διαιρεμένη και ημικατεχόμενη. Σαράντα ένα χρόνια κατοχής και διαίρεσης είναι ήδη πάρα πολλά. Ήρθε η ώρα με πίστη και γενναιότητα να αποτινάξουμε τον ασήκωτο αναχρονισμό μιας μοιρασμένης πατρίδας με συρματοπλέγματα.
Γι’ αυτό και ως Κυβέρνηση Αναστασιάδη έχουμε εργαστεί και θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε έναν αναβαθμισμένο ρόλο, ως η σταθεροποιητική δύναμη στην περιοχή. Σε αυτή μας την προσπάθεια και σε αυτές τις λεπτές ισορροπίες που διαμορφώνουν τα πολιτικά και οικονομικά κυρίως συμφέροντα των ισχυρών της γης, οφείλουμε να προσαρμόσουμε τις νόμιμες επιδιώξεις μας. Επιδιώξεις που καταδεικνύουν ότι η τουρκική αδιαλλαξία όχι μόνο δεν μας πτοεί, αλλά αντίθετα ως Κυβέρνηση, μας πεισμώνει ακόμα περισσότερο να καταβάλουμε εντονότερες προσπάθειες για σύντομη επίτευξη λύσης στη βάση των αρχών που ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έχει θέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Με κάθε έμφαση τονίζουμε ότι δεν θα αποδεχθούμε τίποτα λιγότερο από μια επανόρθωση, στο μέγιστο δυνατό βαθμό, της συνταγματικής και εδαφικής διάρρηξη που παράνομα και με τη βία των όπλων προκάλεσε στο νησί η Τουρκία.
Με εθνική ευθύνη, η ελληνοκυπριακή ηγεσία και ειδικότερα ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, καταβάλλει μια επίμονη και έντονη προσπάθεια για να καταλήξουν σε ένα αίσιο και βιώσιμο αποτέλεσμα. Με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και την ευρωπαϊκή πραγματικότητα για όλους τους πολίτες, Ελληνοκυπρίους, Τουρκοκυπρίους, Μαρωνίτες και Αρμένιους.
Σε αυτό το στάδιο έχουν δημιουργηθεί προϋποθέσεις για έναν εποικοδομητικό διάλογο που διανοίγει ένα παράθυρο προς την πολυπόθητη λύση. Οφείλουμε να εξαντλήσουμε κάθε περιθώριο προκειμένου να ευοδωθεί αυτή η προσπάθεια. Οφείλουμε να συνεχίσουμε τη σκληρή δουλειά σε επίπεδο διαπραγμάτευσης για καθορισμό ξεκάθαρων κριτηρίων στο θέμα των περιουσιών, καθώς και των υπολοίπων θεμάτων που εκκρεμούν όσον αφορά στα κεφάλαια της διακυβέρνησης, της κατανομής εξουσίας και της οικονομίας. Οφείλουμε να συνεχίσουμε με την ίδια αποφασιστικότητα, να προασπιζόμαστε και να διασφαλίζουμε τις διαχρονικές αξίες αυτού του λαού.
Παράλληλα, οφείλουμε να υπερβούμε τα διχαστικά σύνδρομα και τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος. Να ψηλαφίσουμε με κριτική διάθεση τα λάθη και τα ελαττώματά μας. Να βαθύνουμε την αυτοσυνειδησία μας και με περίσσευμα γενναιότητας να αναλάβουμε τις ατομικές και συλλογικές μας ευθύνες, ώστε να τερματίσουμε το μίασμα της κατοχής και της διαιρεμένης πατρίδας.
Γιατί μόνο έτσι θα δικαιώσουμε τους αγώνες των παλληκαριών της ελευθερίας και θα ευφραίνονται οι ψυχές των ηρώων μας. Ας είναι αιωνία η μνήμη των όσων σήμερα τιμούμε για την προσφορά και τους αγώνες τους προς την πατρίδα και οι σεβάσμιες μορφές τους, ας ατσαλώνουν τη θέλησή μας στον αγώνα για τη λευτεριά, την επανένωση, την αξιοπρέπεια και την πνευματική αναγέννηση της πατρίδας μας!