Κύριε Φελλούκα,
Κυρίες και κύριοι,
Υποδεχόμαστε απόψε το βιβλίο «Γιαλούσα 1974: Εγκλωβισμένος τίτλος τιμής – Με τα μάτια ενός παιδιού» με ένα χείμαρρο συναισθημάτων. Η τιτλοφορία του, εύστοχη και ευρηματική, σε προϊδεάζει για αυτό ακριβώς το οποίο έπεται να ακολουθήσει: μια αλληλουχία εικόνων, μια μαρτυρία δοσμένη μέσα από τα μάτια ενός δωδεκάχρονου παιδιού, με αφηγηματικά λιτό και απέριττο λόγο, μα με τη γλαφυρότητα των λέξεων που αιχμαλωτίζει.
Ταξίδεψα, κ. Φελλούκα, με το βιβλίο σας. Κάθε σελίδα σταματούσε τον παρόντα χρόνο, κάθε φωτογραφία, κατάθεση του πνευματικού και ψυχικού δεσμού μας με τον τόπο που γεννηθήκαμε – είτε αυτός λέγεται Γιαλούσα, είτε Αμμόχωστος και Μεσαρκά, είτε Κερύνεια, είτε Μόρφου. Μα για όλους μας, τούτος ο τόπος, λέγεται Κύπρος.
Διάβαζα τις σελίδες του βιβλίου, νιώθοντας έντονα διχασμένα τα συναισθήματά μου: τα χρώματα, οι μυρωδιές, οι γεύσεις της Κύπρου που έχουν διαποτίσει το ανάγιωμά μας, μπλέχτηκαν με την ωμή πραγματικότητα των αποφράδων ημερών, που προκάλεσαν τη μεγαλύτερη τραγωδία στην Ιστορία της πατρίδας μας, που σκόρπισαν στον τόπο μας την καταστροφή, που έντυσαν τον λαό μας στα μαύρα.
Και γεύτηκα την αγωνία της πένας του κ. Φελλούκα, που με διάθεση ανθρώπινη και αληθινή, καταγράφει τη μαρτυρική διαδρομή των Γιαλουσιτών, τη μαρτυρική διαδρομή της Κύπρου μας, όχι σαν μια εξειδικευμένη επιστημονική εργασία, αλλά σαν το ρου της Ιστορίας μας που πήρε απότομη στροφή και γράφτηκε με πόνο, σπαραγμό, ξεριζωμό, δάκρυ.
Το βιβλίο του κ. Φελλούκα είναι κατάθεση της ψυχής. Μια συναισθηματική εγρήγορση σε ένα ταξίδι που 45 χρόνια μετά, συνεχίζει να αναμοχλεύει πόνο και πληγές στον αιματοποτισμένο τόπο μας.
Είναι ένα βιβλίο – ντοκουμέντο που ανοίγει εσωτερικό διάλογο με τον αναγνώστη για αυτά που έγιναν, για αυτά που δεν πρέπει ξανά να επιτρέψουμε να γίνουν.
Είναι ένα βιβλίο που «μιλά» ακόμη βαθύτερα από όσα ο συγγραφέας του γράφει.
Είναι ένα βιβλίο μνήμης, κι εκεί όπου υπάρχει μνήμη, υπάρχουν αξίες και κοινωνική ηθική, που παραμένουν αδιαπραγμάτευτα στον χρόνο. Είναι ένα «προσκύνημα» στη γη και τους ανθρώπους της, θυμίζοντας ότι εδώ, το αίμα, το χώμα και τα πρόσωπα έγιναν ένα.
Αγαπητέ κύριε Φελλούκα,
Παραδίδετε αυτό το βιβλίο και μέσα του βρίσκεται η ψυχή σας, αποτύπωμα στις συνειδήσεις μας. Διότι οι ιστορικές μνήμες είναι οδοδείκτες ζωής. Είναι οι σπίθες που αναζωπυρώνουν για να μην λησμονούμε το νόημα της εθνικής ομοψυχίας.
Το βιβλίο σας είναι τιμή στους αθέατους ήρωες της πατρίδας μας, ανεξαρτήτως ιδιότητας, θέσης ή ιδεολογίας, που η θυσία τους απαιτεί από εμάς να’ μαστε άγρυπνοι φύλακες της δημοκρατίας και αγωνιζόμενοι φρουροί της πατρίδας μας. Είναι ένας μόνιμος φάρος υπόμνησης του δικού μας καθήκοντος έναντι της λήθης.
Σας ευχαριστώ για την ιδιαίτερα τιμητική πρόσκληση να βρίσκομαι απόψε μαζί σας. Εύχομαι από καρδίας αυτό το βιβλίο – κατάθεση να είναι καλοτάξιδο και καλοτάξιδη να είναι και η χώρα μας σε τούτους τους εθνικά δύσκολους καιρούς.