Ι. Ν. Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης (Γ’ Σώμα Στρατού) Θεσσαλονίκη
Ελληνίδες και Έλληνες,
Συμπατριώτισσες και συμπατριώτες,
Σαράντα δύο χρόνια από την εθνική τραγωδία και οι αποφράδες επέτειοι του 1974, επαναφέρουν στο προσκήνιο, τις θύμησες αλλά και τον πόνο από τις αιμάσσουσες πληγές της πολύπαθης πατρίδας μας, Κύπρου.
Ακατάλυτο και πρωταρχικό μας καθήκον, αποτελεί αυτές τις ημέρες, η απόδοση της προσήκουσας τιμής και ευγνωμοσύνης στους ήρωες νεκρούς μας. Προσευχόμαστε σήμερα στον Ύψιστο, υπέρ των ελληνοκυπρίων και ελλαδιτών πεσόντων αδελφών μας, οι οποίοι υπερασπιζόμενοι μέχρις εσχάτων την μαρτυρική μας πατρίδα, πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της κυπριακής ελευθερίας. Αναπέμπουμε σήμερα δέηση, υπέρ της πλήρους και ταχείας διαλεύκανσης της τύχης των εκατοντάδων αδελφών μας, που το όνομα τους παραμένει στο μακρύ κατάλογο των αγνοουμένων. Στον κατάλογο της ντροπής που συντηρεί επί δεκαετίες η τουρκική αναλγησία.
Φάρος για τον αντικατοχικό μας αγώνα, ιστορική υπενθύμιση ενότητας και ομοψυχίας, τα εθνικά μνημόσυνα των ηρώων μας αποτελούν παράλληλα, υπόμνηση για επαγρύπνηση επί των εθνικών επάλξεων. Επί των ίδιων επάλξεων που οι πρόγονοι μας, διατήρησαν την ελληνική τους αυτοσυνειδησία για τριάντα τρεις και πλέον αιώνες. Κόντρα στις αναρίθμητες επιβουλές των ξένων, ενάντια στους κάθε λογής κατακτητές που απέτυχαν να εκτρέψουν τον λαό μας, από την ιστορική του διαδρομή.
Αυτήν την αποφασιστικότητα, καταδικάζοντας τα ειδεχθή ιστορικά γεγονότα του μαύρου καλοκαιριού του ’74, διατρανώνουμε και εφέτος. Με διάθεση αυτοκριτικής για τα αδυσώπητα μας λάθη, επαναφέρουμε στην ατομική και συλλογική μας μνήμη την εκδήλωση του άφρονος πραξικοπήματος κατά της νόμιμης κυβέρνησης του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Εκφράζουμε τον αποτροπιασμό μας για τα εγκληματικά σχέδια των ξένων και δυστυχώς ελληνόφωνων κύκλων, που οδήγησαν στην κατάλυση της συνταγματικής τάξης και στη συντριβή των δημοκρατικών θεσμών. Και οφείλουμε ξανά σήμερα, να αναγνωρίσουμε ότι τα όπλα που ανασύρθηκαν στις 15 του Ιούλη, δεν στράφηκαν μόνο εναντίον αλλήλων, αλλά και εναντίον της πατρίδας μας.
Με τις κερκόπορτες ανοικτές, η Τουρκία δράττει της ευκαιρίας που επιζητεί από το ‘64. Τα χαράματα της 20ης Ιουλίου με πρόσχημα την επαναφορά της συνταγματικής τάξης και προστασίας των τουρκοκυπρίων, κινητοποιεί την πολεμική της μηχανή και μαγαρίζει τα χώματα της Κύπρου. Με την ολοκλήρωση των επιχειρήσεων που καταστρατηγούν τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, η κατ’επίφαση «ειρηνευτική επέμβαση» βρίσκει την Τουρκία να κατέχει παράνομα το 37% του εδάφους της Δημοκρατίας.
Ελληνίδες και Έλληνες,
Δεν μας επιτρέπεται ειδικά αυτές τις ημέρες, να ξεχάσουμε τα όσα υπέφερε και εξακολουθεί να βιώνει, ο λαός μας. Δεν λησμονούμε το θρήνο για τις τρεις και πλέον χιλιάδες νεκρούς συμπατριώτες μας που άφησε πίσω της η τουρκική θηριωδία. Τις εν ψυχρώ εκτελέσεις αιχμαλώτων και αμάχων, τους βιασμούς ανήλικων κοριτσιών και ηλικιωμένων γυναικών. Θυμόμαστε την αγωνία των συγγενών για τους 1619 αγνοούμενους. Τα βασανιστήρια των αιχμαλώτων και το δράμα της επιστροφής τους από τα μπουντρούμια των Αδάνων.
Τις κακουχίες των είκοσι, αρχικά χιλιάδων ελληνοκυπρίων που παρέμεναν εγκλωβισμένοι στο τόπο καταγωγής τους. Τον βίαιο εκτοπισμό και την προσφυγοποίηση του ενός τρίτου των συμπατριωτών μας. Τις προσπάθειες τους να συγκροτήσουν ξανά τις ζωές τους, μέσα από τα συσσίτια, τα προσωρινά αντίσκηνα και μετέπειτα, τους προσφυγικούς οικισμούς.
Δεν λησμονούμε ότι για τέσσερις και πλέον δεκαετίες στην Κύπρο, οι αρχές του Διεθνούς Δικαίου παραβιάζονται κατάφορα. Στα τουρκοκρατούμενα μέρη μας, έχουν συντελεστεί και συνεχίζονται η εθνοκάθαρση και ο εποικισμός, η παράνομη εκμετάλλευση των περιουσιών μας, η υβριστική βεβήλωση της θρησκευτικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Υπό το βάρος που δημιουργεί η επαίσχυντη παρουσία των σαράντα και πλέον, χιλιάδων τουρκικών στρατευμάτων στα καθαγιασμένα χώματα της πατρίδας μας, ας σταθούμε λοιπόν με περίσκεψη και ας προσμετρήσουμε τις ιστορικές μας ευθύνες.
Βιώνοντας επί δεκαετίες τις ολέθριες συνέπειες της εσωτερικής διάσπασης, αναγνωρίζουμε τα εγκληματικά λάθη του παρελθόντος. Έχοντας πλήρη συναίσθηση της ιστορικής μας υποχρέωση ως Ελληνισμός, να πορευτούμε στους κοινούς, τους εθνικούς μας οραματισμούς, ομόψυχοι και μονιασμένοι. Αυτή είναι η ιστορική και ηθική μας υποχρέωση. Να τιμήσουμε δηλαδή όσους θυσιαστήκαν για τα ιδανικά και της αξίες της φυλής μας, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη,
Υπό το πρίσμα της εντατικοποιημένης φάσης στην οποία έχουν εισέλθει οι διαπραγματεύσεις για επίλυση του κορυφαίου πολιτικού μας προβλήματος, επαναλαμβάνουμε σε κάθε περίσταση και με κάθε έμφαση. Ότι, δεν θα αποδεχθούμε τίποτα λιγότερο, από μια λύση που θα επανορθώνει στο μέγιστο δυνατό βαθμό, τη συνταγματική και εδαφική διάρρηξη που παράνομα και με τη βία των όπλων προκάλεσε στο νησί η Τουρκία. Επιδιώκουμε και προσβλέπουμε μέσω των προσπαθειών μας, σε ένα σχέδιο λύσης που θα επανενώνει τους θεσμούς και το λαό μας. Που οι μόνες εγγυήσεις που θα πρέπει να περιλαμβάνει, θα είναι αυτές της συνδημιουργίας, της ανάπτυξης και της προόδου για Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους νόμιμους κάτοικους. Προς αυτήν την κατεύθυνση, ο σεβασμός των βασικών αρχών του διεθνούς αλλά και του κοινοτικού δικαίου, κρίνεται εκ των ων ουκ ανευ.
Στις δύσκολες ημέρες λοιπόν που έπονται, ας φωτίζει το δρόμο μας η συναίσθηση του χρέους και της αποστολής. Αυτή είναι η ιστορική μας ευθύνη, έναντι στις απελθούσες και κυρίως στις επερχόμενες γενεές των Ελλήνων της Κύπρου. Την επιβίωση των οποίων στο τόπο των προγόνων τους, οφείλουμε και μπορούμε να διασφαλίσουμε.
Και σε αυτό, το εθνικό μας χρέος, ας έχουμε αείποτε φάρο αγωνιστικότητας και έμπνευσης, το πνεύμα της θυσίας των υπέρ πατρίδος πεσόντων αδελφών μας κατά το 1974.
Αιωνία ας είναι η μνήμη τους και καλή λευτεριά στην πατρίδα μας.
ΙΩΝΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης