Υπό το πρίσμα των συναντήσεων του Προέδρου Αναστασιάδη στη Νέα Υόρκη και των προσπαθειών του για επανέναρξη των συνομιλιών, ας αποδείξουμε έμπρακτα την κοινή μας διάθεση - ομονοώντας και επιτέλους ομοψυχώντας, να συμβάλουμε εποικοδομητικά και όχι επικοινωνιακά, στις προσπάθειες κάμψης της τουρκικής αδιαλλαξίας και μαξιμαλισμού, τόνισε, σήμερα, ο Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης κ. Ιωνάς Νικολάου μιλώντας στο ετήσιο εθνικό και θρησκευτικό μνημόσυνο των πεσόντων του 336 Τάγματος Επιστρατεύσεως 1974.
Αναφερόμενος στους τριάντα επτά πεσόντες και οκτώ αγνοουμένους, τους ηρωικούς προμάχους της Λευκωσίας του 336 Τάγματος Επιστρατεύσεως, οι οποίοι κατά την επιχείρηση απόκρουσης της τουρκικής εισβολής, υπερασπιστήκαν μέχρις εσχάτων την μαρτυρική μας πατρίδα, είπε:
«Πολεμιστές του 336, η κυπριακή πολιτεία και όλοι οι Έλληνες Κύπριοι, υποκλινόμαστε σήμερα στους αγώνες και στις θυσίες σας. Γιατί βρήκατε το θάρρος με τον ισχνό και απαρχαιωμένο σας οπλισμό, να προτάξετε τα στήθη απέναντι σε έναν στρατό υπέρτερο. Γιατί λάβατε μέρος σε εκείνη την ανορθόδοξή πάλη του Ανθρώπου με την Μηχανή. Σε εσάς τους Αμμοχωστιανούς, που στο άκουσμα της είδησης πως η γενέτειρα σας καταλήφθηκε, δεν ρίψατε τις ασπίδες, αλλά μεταβάλατε τον πόνο και την αγωνία για τις οικογένειες σας, σε πύρινη αποφασιστικότητα και εκτελέσατε ως Έλληνες το ιστορικό σας καθήκον.Άπαντες σχεδόν εθελοντές. Άπαντες προδομένοι και εγκαταλελειμμένοι, αλλά αμετακίνητοι ακόμα και όταν στις πλέον κρίσιμες ώρες, σας πληροφορούσαν ότι τελικά ‘η Κύπρος, κείται μακράν’».
Μνημονεύοντας, επεσήμανε ο κ. Νικολάου, τους τριάντα επτά αθάνατους νεκρούς μας, οι σκέψεις μας στρέφονται αναπόδραστα στις οικογένειες των οκτώ παλικαριών του 336, οι οποίες όπως και εκατοντάδες άλλες, εξακολουθούν να αγνοούν, τη κατάληξη των αγαπημένων τους υιών, πατέρων, συζύγων και αδελφών.
Και πρόσθεσε: «Να αναρωτηθούμε εάν έχουμε το δικαίωμα, να λησμονήσουμε τους πεσόντες, τους αγνοούμενους, τους εγκλωβισμένους, τους πρόσφυγες συμπατριώτες μας; Έχουμε, και από πότε το δικαίωμα να υποβαθμίσουμε από κορυφαία προτεραιότητα των εθνικών μας προσανατολισμών, το στόχο για την επανένωση της πατρίδας μας; Είμαστε, ο καθένας από εμάς έτοιμοι, να χαρακτηριστούμε από την Ιστορία, ως η γενιά της ατολμίας, της απραξίας και εν τέλει της εθνικής μειοδοσίας; Ως η γενιά που μετά την de facto, παρέμεινε απαθής και στην de jure διχοτόμηση της πατρίδας μας; Η γενιά που αντί να θωρακίζει τον κοινωνικό ιστό με τις πρωτοβουλίες και τις πράξεις της, ξιφουλκούσε κάτω από κομματικούς μανδύες και ανακυκλωνόταν στα τηλεοπτικά παράθυρα.
Ήρθε επιτέλους η ώρα να υπερβάλουμε τους καθημερινούς εαυτούς μας. Να συναισθανθούμε ως πολίτες και πολιτικοί την ιστορική μας ευθύνη. Θέτοντας το εμείς, πάνω από το προσωπικό και κομματικό μας συμφέρον. Να παραδειγματιστούμε επιτέλους από τις συνέπειες της ασύγγνωστης διχόνοιας προς της Εισβολής, υποσχόμενοι ταυτόχρονα, πως δεν θα επιτρέψουμε ποτέ ξανά, την επανάληψη της. Έφτασε η ώρα, να καταστήσουμε επιτέλους την μείζονα εθνική μας υπόθεση, από ψηφοθηρικό αριθμητή, σε πατριωτικό παρανομαστή των συλλογικών μας επιδιώξεων».
Μόνο με αυτόν το τρόπο θα τιμήσουμε, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη, τους αγώνες και τις θυσίες των ηρώων μας και μόνο με αυτό το τρόπο θα διατηρήσουμε ακέραιες τις ελπίδες μας για απαλλαγή από την κατοχή, τις ελπίδες μας για την δίκαια και βιώσιμη, εδαφική, πολιτική και κοινωνική επανένωση της πατρίδας μας - μιας πατρίδας, απαλλαγμένης από στρατεύματα και ξένες πατρωνίες, πραγματικά ανεξάρτητη ως επιβάλλουν οι καιροί και το σύγχρονο διεθνές, νομικό κεκτημένο, κατέληξε ο κ. Νικολάου.