Με ιδιαίτερη συγκίνηση βρίσκομαι σήμερα μαζί σας για να μνημονεύσουμε τα θύματα του αεροπορικού δυστυχήματος της εταιρείας «Ήλιος», που τόσο άδικα και ξαφνικά έφυγαν από τη ζωή πριν από 11 χρόνια. Η συντριβή του αεροσκάφους της «Ήλιος» στην περιοχή του Γραμματικού, βόρεια της Αθήνας, συγκλόνισε την Κύπρο και την Ευρώπη αφού έκοψε το νήμα της ζωής 121 συνανθρώπων μας. Δεν υπάρχει σπίτι, δεν υπάρχει ίσως κανένας από εμάς που να μην είχε ένα συγγενή, ένα φίλο, ένα γνωστό που επέβαινε σε αυτό.
Το μοιραίο αεροσκάφος το πρωινό της 14ης Αυγούστου του 2005 από το αεροδρόμιο της Λάρνακας με τελικό προορισμό την Πράγα και ενδιάμεσο σταθμό το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» της Αθήνας και έμελλε να καταγράψει μια από τις τραγικότερες στιγμές της εποχής μας. Στις 10:15 π.μ. εισήλθε στον Εθνικό Εναέριο Χώρο Αθηνών, χωρίς όμως να έχει καμία επαφή με τον Πύργο Ελέγχου. Όπως αποδείχθηκε από τις έρευνες, το αεροσκάφος πετούσε με αυτόματο πιλότο, και με όλους τους επιβαίνοντες να έχουν απωλέσει τις αισθήσεις τους, εκτός από τον αεροσυνοδό Ανδρέα Προδρόμου, που προσπαθούσε να αναλάβει τον έλεγχο του. Λίγες ώρες αργότερα και συγκεκριμένα στις 12:05, το αεροσκάφος συνετρίβη στην ορεινή περιοχή του Γραμματικού, παρασύροντας στο θάνατο 121 ψυχές, εκ των οποίων οι 22 ήταν ανήλικα παιδιά και βυθίζοντας στο πένθος δεκάδες οικογένειες σε Κύπρο και Ελλάδα.
Έκτοτε, κάθε Αύγουστο το Παραλίμνι θρηνεί τον άδικο χαμό των 16 αγαπημένων συγγενών και φίλων, το ξεκλήρισμα δύο ολόκληρων οικογενειών – της οικογένειας του Χρίστου Πυρίλλη και της οικογένειας του Αντώνη Αντωνίου – καθώς και την απώλεια των τριών μελών της οικογένειας Κουτσόφτα, η οποία άφησε πίσω της τον δίχρονο τότε Βασίλη να μεγαλώνει με τους παππούδες και τις γιαγιάδες του. Η οικογένεια του Οδυσσέα και της Ξένιας Κουτσόφτα μετέβαινε με το κοριτσάκι τους, την εξάχρονη Χρύσω, στην Αθήνα, μαζί με τις οικογένειες του Χρίστου και της Αντωνίας Πυρίλλη και τα παιδιά τους, την Έβελιν 12 ετών, τον Ξένιο 10 ετών και τον Μάρκο έξι ετών, καθώς και την οικογένεια του Αντώνη και της Μαρίας Αντωνίου και τα παιδιά τους - τον Χρίστο 10 ετών και τη Χριστίνα έξι ετών.
Μνημονεύουμε, επίσης, τους Πανίκο και Φάνη Κιτρομηλίδη και τους Γιάννη και Ντίνα Παπαχριστοδούλου, που κατάγονται επίσης από το Παραλίμνι και διέμεναν στη Λεμεσό.
Ο πόνος ανείπωτος για την τραγική εκείνη στιγμή που αφαίρεσε το δικαίωμα της χαράς και της ευτυχίας από τις οικογένειές τους. 11 χρόνια μετά συγγενείς όλων θυμάτων, πολλοί άγνωστοι μεταξύ τους μέχρι τότε, ενωμένοι πλέον σαν μία οικογένεια που τη συνδέουν ακατάλυτοι δεσμοί κοινού πένθους και πόνου, προσέρχονται στις εκκλησίες μας και στο Γραμματικό για να τιμήσουν τη μνήμη τους, να προσευχηθούν για την ανάπαυση των αθώων ψυχών τους ανανεώνοντας τη σιωπηλή ιερή συμφωνία να κρατήσουν τη μνήμη τους ζωντανή.
Η Κυβέρνηση από χρέος και ευθύνη της Πολιτείας και της κοινωνίας, στέκεται έμπρακτα δίπλα στις οικογένειες και τα ορφανά που άφησε πίσω της η ανείπωτη τραγωδία του αεροπορικού στο Γραμματικό.
Σήμερα, θυμόμαστε και μνημονεύουμε τους νεκρούς της αεροπορικής τραγωδίας και προσευχόμαστε για τα 121 θύματά της. Βλέποντας τους συγγενείς, τους φίλους, βλέποντας όλους εσάς, και τον πόνο που άφησε τα αποτυπώματα του στα πρόσωπα όλων, βιώνουμε ξανά την τραγωδία που ξεκλήρισε οικογένειες ολόκληρες και συγκλόνισε το παγκύπριο. Μόνη παρηγοριά οι αναμνήσεις και η πίστη στο Θεό που δίνει κουράγιο σε όλους μας στον καθημερινό αγώνα για να κοιτάμε μπροστά και να μπορούμε να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο και κυρίως τα παιδιά, που έμειναν πίσω.
Αιωνία ας είναι η μνήμη των προσφιλών Χρίστου, Αντωνίας, Έβελιν, Ξένιου και Μάρκου Πυρίλλη, του Οδυσσέα, της Ξένιας και της Χρύσως Κουτσόφτα και του Αντώνη, της Μαρίας, του Χρίστου και της Χριστίνας Αντωνίου, καθώς και του Πανίκου και της Φάνης Κιτρομηλίδη και του Γιάννη και της Ντίνας Παπαχριστοδούλου.
Όσο η μνήμη τους μένει άσβεστη, τόσο θα ζουν στις καρδιές όλων μας.