Θα ήθελα καταρχάς να σας ευχαριστήσω που μου δίνετε την ευκαιρία να βρίσκομαι σήμερα εδώ ενώπιον σας, ώστε να γίνει μια ειλικρινής συζήτηση, μακριά από οποιεσδήποτε σκοπιμότητες, και να μπορέσουμε να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Ευελπιστώ ότι θα γίνει μια πολιτισμένη συζήτηση, εντός των πλαισίων μιας κοινοβουλευτικής επιτροπής και δεν θα στήσουμε ένα λαϊκό δικαστήριο, όπως είδαμε να συμβαίνει στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης με ανυπόστατους και ψευδείς ισχυρισμούς.
Θέλω πρώτα και πριν από οτιδήποτε άλλο να ξεκαθαρίσω ότι σέβομαι απόλυτα την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης για τον κάθε άνθρωπο, ακόμα και εάν οι απόψεις που ακούγονται από την απέναντι πλευρά δεν με βρίσκουν σύμφωνη.
Η θέση μου αυτή είχε γίνει ξεκάθαρη και σε προηγούμενες περιπτώσεις, για τις οποίες, όπως πιθανόν να θυμάστε, είχα δεχτεί έντονη κριτική.
Αυτό που ευθαρσώς θέλω να τονίσω, είναι ότι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να εκφράζεται και να καταθέτει τη δική του θεώρηση για τον κόσμο, να αξιολογεί, να κρίνει και να κατακρίνει τον κοινωνικό και πολιτικό πυρήνα του περιβάλλοντος μας. Αυτό εξάλλου αποτελεί και την πεμπτουσία της Δημοκρατίας, αυτό αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο όλων των πολιτικών και νομικών μανιφέστων που διαχρονικά συντέλεσαν στη θέσπιση και διασφάλιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Σε αυτό το πλαίσιο αδιαμφισβήτητα εντάσσεται και η σάτιρα, η οποία στην περίπτωση πολιτικών προσώπων είναι αναμενόμενη μπορώ να πω και ευπρόσδεκτη. Χρειαζόμαστε τη σάτιρα για να στηλιτεύει τα κακώς έχοντα, για να αναδεικνύει με ένα ανάλαφρο, αλλά εξίσου δηκτικό τρόπο, τις αδυναμίες του συστήματος αλλά και εμάς των ίδιων των πολιτικών. Τη χρειαζόμαστε γιατί δίνει την ευκαιρία σε κάθε πολιτικό για αυτό-αξιολόγηση, για ένα είδος πολιτικής ενδοσκόπησης, αν θέλετε, και προβληματισμού. Ακόμα και στις περιπτώσεις που αυτή δεν εκπηγάζει από το αγνό ενδιαφέρον του δημιουργού της για τα κοινά, αλλά εκπορεύεται, σε λίγες όπως θέλω να πιστεύω περιπτώσεις, από άλλα συμφέροντα και προθέσεις.
Την ίδια στιγμή όμως, είναι εξίσου θεμελιώδες στοιχείο για την Δημοκρατία, να έχουμε την ωριμότητα να μπορούμε να ορίζουμε το πλαίσιο το οποίο θα εξυπηρετεί τους πιο πάνω σκοπούς, χωρίς να επεμβαίνει στην ιδιωτική ζωή των ανθρώπων, χωρίς να αγγίζει πτυχές της προσωπικής και οικογενειακής ζωής του καθενός μας. Ιδιαίτερα πτυχές, οι οποίες ουδόλως σχετίζονται με την πολιτική μας ιδιότητα και τις οποίες σε καμία περίπτωση οι ίδιοι δεν έχουμε θέσει σε δημόσια θέα.
Πιστεύω πως όλοι συμφωνούμε πως τα πολιτικά πρόσωπα οφείλουν να είναι ιδιαίτερα ανεκτικά στην κριτική, την σάτιρα, ακόμα και την προσβολή. Αναρωτιέμαι όμως πόσοι συμφωνούν ότι οφείλουν να παραμένουν ανεκτικοί και απαθείς όταν η κριτική και η σάτιρα απευθύνεται όχι σε αυτούς αλλά στους οικείους τους, τον πατέρα τους, την μητέρα τους, τα παιδιά τους, άτομα που δεν επιζήτησαν ποτέ την δημοσιότητα και δεν θα έπρεπε να τους αφορά η έκθεση στη δημόσια σφαίρα. Υπάρχει κανείς στην κοινωνία μας που θα δεχόταν να εκθέτουν τον πατέρα και την μητέρα του ή τα ανήλικα και ενήλικα παιδιά του με φωτογραφίες και χλευαστικά σχόλια χωρίς να αντιδρά; Σε αυτό ακριβώς το πνεύμα είχα υποβάλει το παράπονο μου στην Αστυνομία, όταν αντιλήφθηκα, με βάση το δικό μου κριτήριο, ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, υπό το πέπλο της σάτιρας, είχαν αρχίσει να θίγονται πρόσωπα του στενού οικογενειακού μου περιβάλλοντος και μάλιστα με φωτογραφία που δεν είχε δημοσιοποιηθεί ούτε από τους πρωταγωνιστές ούτε από τους οικείους τους. Θεωρώ επιβεβλημένο να μπορεί ο κάθε πολίτης να ασχοληθεί με τα κοινά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι γονείς και τα παιδιά του θα αποτελούν βορά σε δημόσιες συζητήσεις, χωρίς να δημιουργείται κίνδυνος διασάλευσης της οικογενειακής του γαλήνης.
Θα ήθελα, επίσης, να αναφέρω πως ο συγκεκριμένος λογαριασμός χρησιμοποίησε και φωτογραφίες της μητέρας μου, που ήταν μεν δημοσιευμένες, όμως θέλω να πιστεύω πως όλοι μας αντιλαμβανόμαστε τη διαφορά να δημοσιεύονται από τον ίδιο τον χρήστη ή συγγενικό του πρόσωπο, με το να τις δημοσιοποιεί κάποιος τρίτος με στόχο να τις αλλοιώσει, να χλευάσει και να γράψει προσβλητικά σχόλια. Προσθέτω πως τόσο οι φωτογραφίες του πατέρα μου, όσο και της μητέρας μου κατέβηκαν από τον συγκεκριμένο λογαριασμό, όταν υποβλήθηκε το παράπονο.
Σημειώνω ότι το παράπονο μου έγινε υπό την ιδιότητα μου ως πολίτης μιας ευνομούμενης κοινωνίας, η οποία διαφυλάσσει αυτό το δικαίωμα στον κάθε ένα από εμάς, ασχέτως του πολιτικού του αξιώματος. Το παράπονο μου υποβλήθηκε αρχές Δεκεμβρίου και δηλώνω απερίφραστα ότι δεν έτυχα καμίας ενημέρωσης, δεν άσκησα καμία πίεση ούτε και έχω εμπλακεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο στη διαδικασία διερεύνησης που ακολούθησε.
Κατάχρηση εξουσίας θα ήταν αν εμπλεκόμουν με οποιονδήποτε τρόπο στη διερεύνηση της υπόθεσης, εάν είχα παρέμβει στη διαδικασία που ακολούθησε η Αστυνομία, εάν είχα παρέμβει προς το επαρχιακό Δικαστήριο που εξέδωσε το ένταλμα έρευνας κάτι που φυσικά και δεν έγινε. Τόσο η διαδικασία που ακολούθησε η Αστυνομία, όσο και η διαδικασία που ακολουθήθηκε στο επαρχιακό Δικαστήριο είναι διαδικασίες που ακολουθούνται εδώ και χρόνια και όχι φυσικά από τη μέρα που ανέλαβα εγώ Υπουργός. Θεωρώ, επίσης, προσβλητικό τόσο για την Αστυνομία, όσο και για το Δικαστήριο να αμφισβητούνται διαδικασίες και αποφάσεις που εφαρμόζονται εδώ και χρόνια.
Θέλω να επαναλάβω ότι πρόθεση μου δεν είναι η δίωξη του προσώπου που διαχειρίζεται το συγκεκριμένο λογαριασμό, και ούτε επιθυμώ την συνέχιση της δικαστικής διαδικασίας, ούτε και ήταν ποτέ πρόθεση μου να διωχθεί το συγκεκριμένο πρόσωπο. Εντούτοις, θεώρησα και θεωρώ υποχρέωση μου να περιφρουρήσω τον ιερό θεσμό της οικογένειας και να διαφυλάξω αυτό το δικαίωμα για τον κάθε πολίτη ή πολιτικό.
Μου προκαλεί μάλιστα έντονη πικρία, πως ενώ στο παρελθόν πρόσωπα από όλο το πολιτικό φάσμα του τόπου, περιλαμβανομένων και αρχηγών κομμάτων, ακολούθησαν (ορθώς ξεκαθαρίζω), την ίδια διαδικασία χωρίς να υπάρξει θόρυβος και κατακραυγή, στην περίπτωση μου έγινε ακριβώς το αντίθετο. Η Αστυνομία έχει όλα τα στοιχεία και αν κληθεί, είναι έτοιμη να τα καταθέσει ενώπιον της Βουλής. Επαναλαμβάνω πως η προστασία της οικογένειας θα έπρεπε και πρέπει να είναι απόλυτη, μακριά από κομματικά λάβαρα και συνθήματα.
Κλείνοντας, θέλω να υπογραμμίσω τον απόλυτο μου σεβασμό στους θεσμούς του κράτους και τις δικαστικές αποφάσεις και να επαναλάβω πως απώτερος μου στόχος ουδέποτε υπήρξε η ποινική δίωξη συμπολίτη μου αλλά η υπεράσπιση της οικογένειας μου.